კვერცხი ავთქვიფოთ შაქართან ერთად რამდენიმე წუთი - რაც უფრო დიდხანს ავთქვეფთ, მით უფრო ფუმფულა იქნება ფენქეიქი.
დავუმატოთ მაწონი და კარგად ავურიოთ.
დავამატოთ ნახევარი ჩაის კოვზი სოდა და ვანილი.
თანდათანობით ჩავამატოთ ფქვილი, იმდენი, რომ არაჟნის სისქის მასა მივიღოთ.
ფქვილის დამატების შემდეგ კარგად მოვურიოთ, რომ ფქვილი სრულად გაიხსნას და ბურთულები არ დარჩეს.
ტაფას წავუსვათ ზეთი და კარგად გავახუროთ.
ცხელ ტაფაზე სუფრის კოვზით მოვათავსოთ ცომის გუნდა და კოვზის უკანა მხარის წრიული მოსმით გავშალოთ მრგვალად.
დავახუროთ სახურავი და ცეცხლს ბოლომდე დავუწიოთ, რომ ფენქეიქმა გამოცხობა მოასწროს.
როცა ამოფუმფულდება და ზემოდან თითქმის მოშრება, ფრთხილად გადავაბრუნოთ.
მეორე მხარეც შევწვათ ოქროსფერ ფერამდე.
მივირთვათ თბილი, ნებისმიერ ჯემთან, მურაბასთან, ნუთელასთან, თაფლთან ან ნაყინთან ერთად.

„დედა ჩემი, კნ. ბარბარე ჯორჯაძისა, ერთი იმ დიასახლისთაგანი იყო, რომელიც ოჯახში შინაურ საქმის გაკეთებას და ოჯახის მოვლა-პატრონობას არ თაკილობდა… განსვენებული, არამც თუ თვითონ იყო დიასახლისი, არამედ იგი სხვებსაც აგულიანებდა და აქეზებდა – რომ ოჯახისთვის მიეხედნათ, ოჯახი ფეხზედ დაეყენებინათ და ეკონომიურად გამაგრებულიყვნენ. მან განიძრახა ქართული სამზარეულოს შედგენა და გამოცემა – რადგან გრძნობდა, რომ ერის წარმატებაში და ცხოვრებაში პირველი ალაგი ჯანმრთელობას უკავია – ეს უკანასკნელი კი დამოკიდებულია კარგ და საღ საზრდოზე. მეორე მხრით ოჯახში საჭმელის რიგზე მომზადებას დიდი ეკონომიური მნიშვნელობა აქვს. გამოუცდელი დიასახლისი ყოველთვის მეტ სანოვაგეს ხარჯავს და მასთან ვერც ნოყიერს და ყუათიან სადილს ამზადებს…”