
ქართული ტრადიციული კერძი - მწვანე ლობიო ახალი პომიდვრით, ხახვითა და ბულგარული წიწაკით მოთუშული. მსუბუქი, ჯანსაღი და არომატული საზაფხულო კერძი.
მწვანე ლობიო გავარჩიოთ და გავრეცხოთ.
დავტეხოთ სამ-ოთხ ნაწილად და ჩავყაროთ ქვაბში.
წყალი ცალკე ავადუღოთ.
დავასხათ ლობიოს იმდენი მდუღარე წყალი, რომ ოდნავ ფარავდეს.
ვხარშოთ სანამ ლობიო რბილდება.
როდესაც ლობიო მოიხარშება, გადავიტანოთ საწურზე.
ქვაბში მოვათავსოთ კარაქი და გავაცხელოთ.
ჩავყაროთ წვრილად დაჭრილი ხახვი.
დავამატოთ საშუალოდ დაჭრილი ბულგარული წიწაკა.
მოვშუშოთ ნელ ცეცხლზე.
ხახვი ოქროსფრად რომ მოიბრაწება, დავამატოთ კანგაცლილი გატარებული ან დაჭყლეტილი პომიდორი.
ვთუშოთ, სანამ პომიდორი კარგად დარბილდება.
თუ ძალიან ჩაშრება, დავამატოთ საჭიროებისამებრ ადუღებული წყალი.
ჩავამატოთ გაწურული მწვანე ლობიო.
დავამატოთ გატარებული ან დაჭყლეტილი ნიორი.
ჩავამატოთ დაჭრილი ქინძი და რეჰანი.
დავამატოთ მარილი და კარგად მოვურიოთ.
წამოვადუღოთ რამდენიმე წუთის განმავლობაში და გადმოვდგათ ცეცხლიდან.
მივირთვათ თბილი, პურთან ერთად.

„დედა ჩემი, კნ. ბარბარე ჯორჯაძისა, ერთი იმ დიასახლისთაგანი იყო, რომელიც ოჯახში შინაურ საქმის გაკეთებას და ოჯახის მოვლა-პატრონობას არ თაკილობდა… განსვენებული, არამც თუ თვითონ იყო დიასახლისი, არამედ იგი სხვებსაც აგულიანებდა და აქეზებდა – რომ ოჯახისთვის მიეხედნათ, ოჯახი ფეხზედ დაეყენებინათ და ეკონომიურად გამაგრებულიყვნენ. მან განიძრახა ქართული სამზარეულოს შედგენა და გამოცემა – რადგან გრძნობდა, რომ ერის წარმატებაში და ცხოვრებაში პირველი ალაგი ჯანმრთელობას უკავია – ეს უკანასკნელი კი დამოკიდებულია კარგ და საღ საზრდოზე. მეორე მხრით ოჯახში საჭმელის რიგზე მომზადებას დიდი ეკონომიური მნიშვნელობა აქვს. გამოუცდელი დიასახლისი ყოველთვის მეტ სანოვაგეს ხარჯავს და მასთან ვერც ნოყიერს და ყუათიან სადილს ამზადებს…”