
ქაბაბის ქართული ვერსია — ძროხისა და ღორის ხორცის ნაზავი, შამფურზე შეწვარი და კოწახურით გაფორმებული. სუნელებით გაჯერებული, ხორციანი და უგემრიელესი კერძი, რომელიც ლავაშთან ერთად მიირთმევა.
ძროხის ოდნავ ცხიმიანი რბილი ხორცი, ღორის ხორცი და ხახვი ორჯერ გავატაროთ ხორცსაკეპ მანქანაში.
შევაზავოთ მარილით, პილპილით და კოწახურით.
დავამატოთ გათქვეფილი კვერცხი და ხელით კარგად ავურიოთ.
დავყოთ ნაწილებად და გავაცხელოთ შამფურები.
ხელით შემოვახვიოთ შეზავებული ხორცი ცხელ შამფურზე.
შევწვათ ყველა მხრიდან, სანამ კარგად შეიწვება.
როცა მზად იქნება, ფრთხილად მოვაცილოთ შამფურიდან.
შემწვარი ქაბაბი მოვათავსოთ ლავაშზე და შევახვიოთ.
მოვაყაროთ კოწახური და ალყა-ალყა დაჭრილი ხახვი.
მივირთვათ ცხელად, საწებელასთან ან აჯიკასთან ერთად.

„დედა ჩემი, კნ. ბარბარე ჯორჯაძისა, ერთი იმ დიასახლისთაგანი იყო, რომელიც ოჯახში შინაურ საქმის გაკეთებას და ოჯახის მოვლა-პატრონობას არ თაკილობდა… განსვენებული, არამც თუ თვითონ იყო დიასახლისი, არამედ იგი სხვებსაც აგულიანებდა და აქეზებდა – რომ ოჯახისთვის მიეხედნათ, ოჯახი ფეხზედ დაეყენებინათ და ეკონომიურად გამაგრებულიყვნენ. მან განიძრახა ქართული სამზარეულოს შედგენა და გამოცემა – რადგან გრძნობდა, რომ ერის წარმატებაში და ცხოვრებაში პირველი ალაგი ჯანმრთელობას უკავია – ეს უკანასკნელი კი დამოკიდებულია კარგ და საღ საზრდოზე. მეორე მხრით ოჯახში საჭმელის რიგზე მომზადებას დიდი ეკონომიური მნიშვნელობა აქვს. გამოუცდელი დიასახლისი ყოველთვის მეტ სანოვაგეს ხარჯავს და მასთან ვერც ნოყიერს და ყუათიან სადილს ამზადებს…”