თეთრი ნიგოზის ლებნები მჭრელი დანით დავჭრათ ოდნავ მოგრძო ნაწილებად.
მოვათავსოთ ღუმელში ან მოვხალოთ ტაფაზე ოდნავ, რომ არ გაწითლდეს.
გავაგრილოთ და ხელის მორევით ან სულის შებერვით მოვაშოროთ კანი.
განიერ და სქელძირიან ტაფაზე (სასურველია თუჯის) დავასხათ თაფლი და დავდგათ ცეცხლზე.
დუღილისას მოვხადოთ ქაფი და ვადუღოთ 10 წუთი.
დავამატოთ შაქარი და ვურიოთ, სანამ შაქარი სრულად არ გაიხსნება.
თაფლი ჩავაწვეთოთ ცივწყლიან ლამბაქში - თუ გამაგრდა და არ გაიშალა, მზადაა.
თაფლში ჩავყაროთ დაჭრილი ნიგოზი.
განუწყვეტლივ ვურიოთ ხის კოვზით.
ნიგოზი და თაფლი ოდნავ რომ შეწითლდება, ცხელივე გადავიტანოთ სველ პრიალა დაფაზე ან სილიკონის საფარზე.
გავშალოთ და გადავანაწილოთ თანაბრად, დაახლოებით 0.5-1 სმ სისქეზე.
დავჭრათ სანამ კარგად თბილია (მაგრამ არა ცხელი), რომბების ან სხვა სასურველ ფორმებად.

„დედა ჩემი, კნ. ბარბარე ჯორჯაძისა, ერთი იმ დიასახლისთაგანი იყო, რომელიც ოჯახში შინაურ საქმის გაკეთებას და ოჯახის მოვლა-პატრონობას არ თაკილობდა… განსვენებული, არამც თუ თვითონ იყო დიასახლისი, არამედ იგი სხვებსაც აგულიანებდა და აქეზებდა – რომ ოჯახისთვის მიეხედნათ, ოჯახი ფეხზედ დაეყენებინათ და ეკონომიურად გამაგრებულიყვნენ. მან განიძრახა ქართული სამზარეულოს შედგენა და გამოცემა – რადგან გრძნობდა, რომ ერის წარმატებაში და ცხოვრებაში პირველი ალაგი ჯანმრთელობას უკავია – ეს უკანასკნელი კი დამოკიდებულია კარგ და საღ საზრდოზე. მეორე მხრით ოჯახში საჭმელის რიგზე მომზადებას დიდი ეკონომიური მნიშვნელობა აქვს. გამოუცდელი დიასახლისი ყოველთვის მეტ სანოვაგეს ხარჯავს და მასთან ვერც ნოყიერს და ყუათიან სადილს ამზადებს…”